Klasztory
Klasztory
Egipt to miejsce powstania najstarszych na świecie klasztorów wczesnego chrześcijaństwa.
Są to malowniczo położone – w dolinach pomiędzy górami Pustyni Arabskiej ( ok. 280 km od Hurghady ) – maleńkie miasteczka o piaskowym kolorze.
Wyjeżdżamy wczesnym rankiem (ok. 3.00), śniadanie w formie suchego prowiantu trzeba zamawiać w recepcji.
Klasztor św. Antoniego założony w IV w. n.e. położony jest u podnóża góry, w której zachowała się grota, gdzie mieszkał Święty (do groty prowadzi ponad 1200 schodków).
Oglądamy najbogatszy zachowany w Egipcie zbiór koptyjskich malowideł ściennych. Najstarszy zachowany maleńki kościół św. Antoniego (z jego grobem), gdzie pod poszczególnymi warstwami odnajdziemy aż osiem warstw fresków datowanych VII w. n.e.
Zwiedzamy również salę, w której mnisi spożywali posiłki od czasów średniowiecza, wieżę obronną oraz windę, za pomocą której transportowano żywność nie otwierając bram klasztoru.
Klasztor św. Pawła pustelnika – na terenie monastyru znajdują się cztery kościoły. Najstarszy to kościół św. Pawła, zachowały się w nim malowidła ścienne z XIII i XIV w. obrazujące bogatą średniowieczną symbolikę sztuki koptyjskiej. Zobaczymy XIV-wieczne żarna, tłocznie oliwy oraz naturalne źródło wodne, które wykorzystywał już św. Paweł.
Klasztory te do dziś są centrum intelektualnym i duchowym egipskiego chrześcijaństwa.
Wizyta w klasztorach św. Pawła i św. Antoniego w Egipcie to doświadczenie duchowe i kulturowe, które można poczuć na własnej skórze. Wpatrując się w ich architekturę, poznając ich historię i odczuwając atmosferę tych miejsc, można odnaleźć głębsze znaczenie i wiarę.
Powrót do hotelu.
*****
Epoka koptyjska
Chrześcijaństwo dotarło do Egiptu w połowie I wieku n.e., a wraz z przybyciem św. Marka do Aleksandrii w 65 r. n.e. w Egipcie powstał pierwszy Kościół koptyjski.
Pod koniec III wieku n.e. chrześcijanie byli prześladowani przez cesarza Dioklecjana.
Koptowie za początek kalendarza koptyjskiego przyjęli rok wstąpienia Dioklecjana na tron (284 r. n.e.).
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tej epoki było rozpowszechnienie się ascetyzmu wśród chrześcijan, co doprowadziło do rozwoju monastycyzmu i powstania licznych klasztorów w całym Egipcie.
Architektura koptyjska inspirowana była duchem starożytnej sztuki faraońskiej i stanowiła zakończenie szeregu ciągów artystycznych, które obejmowały cywilizacje faraonów, Greków i Rzymian w Egipcie. Kościoły budowane w V wieku n.e. uważane są za wzór koptyjskiej architektury i sztuki.
Dominujące malarstwo epoki koptyjskiej było rozwinięciem metody przekazywanej z poprzednich epok w Egipcie, polegającej na malowaniu farbami tlenkowymi („freskami”) na ścianach pokrytych warstwą tynku.
Podobnie jak starożytni Egipcjanie znali muzykę, tak w okresie panowania ludu koptyjskiego w Egipcie rozwinęła się sztuka muzyki kościelnej, która miała nadążać za artystycznymi tendencjami muzycznymi starożytnych egipskich melodii. Melodie grane w Kościele koptyjskim do dziś noszą faraońskie nazwy, takie jak „melodia sindżari” i „melodia atrabini”.